Ik ben superblij dat we eindelijk, na al die teleurstellingen zwanger zijn. Maar nu heeft het angstmonster bij mij toch toegeslagen.
Ik hoop maar zo dat alles goed blijft gaan. Want eerst goed nieuws krijgen en dan misschien nog slecht, vind ik veel erger dan onmiddellijk slecht nieuws.
Jullie moesten eens weten hoe vaak ik zachtjes tegen mijn borsten druk om te voelen of mijn tepels nog zo gevoelig zijn. En hoe dikwijls ik nu in het weekend, thuis, niet in mijn slipje kijk of er toch geen bloeding is.
Nog tot donderdag voor de volgende bloedname... Da's nog zo lang.
Omdat ik niet wist of ik het gebrekkige Nederlands van de mevrouw van de monitoring wel goed verstaan had, heb ik vrijdag toch maar gebeld naar Jette. Ik vond het immers zo raar dat ik pas binnen een week terug moest komen. Vaak lees je dat anderen al na 3 dagen terug moeten komen.
Het klopte toch ! Donderdag 16/07 nieuwe bloedname. De HCG-waarde stond immers best wel goed, 402, daarom mocht ik een week wachten.
Maar, potverdorie, wat is zo'n week lang... En echt, het angstmonster heeft me te pakken... Ik mag er niet aan denken dat het toch nog mis zou lopen. Toch moet ik nuchter zijn, en ermee rekening houden dat dat nog kan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten